متاورس

واژه متاورس برای نخستین بار در رمان علمی تخیلی «سقوط برف» (Snow crash) اثر «نیل استیونسن» (Neal Stephenson) که در سال ۱۹۹۲ نوشته شده، ابداع و بیان شده است.

در این رمان انسان‌ها به‌عنوان آواتارهای قابل‌برنامه‌ریزی با یکدیگر و همچنین با عامل‌های نرم‌افزاری در یک محیط مجازی سه‌بعدی که در حقیقت استعاره‌ای از دنیای حقیقی است، تعامل برقرار می‌کنند. در حقیقت استیونسن از این واژه برای توصیف نسل جدیدی از اینترنت بر پایه واقعیت مجازی استفاده کرده است.

متاورس خلق‌شده توسط استیونسن به عنوان یک محیط شهری با جاده‌ای به عرض ۱۰۰ متر برای مخاطبین توصیف شده است.

این ملک مجازی به گروهی تخیلی تعلق دارد و امکان خریداری آن توسط سایر افراد و همچنین ساخت‌وساز در آن امکان‌پذیر است.

در محیطی که در این رمان ترسیم شده است، کاربران می‌توانند با استفاده از وسیله‌ای شبیه به عینک ایمنی مجهز به یک نمایشگر واقعیت مجازی باکیفیت وارد دنیای متاورس شوند و آن را از دیدگاه اول‌شخص تجربه کنند.

استیونسن در رمان خود ما را با موجوداتی شبیه به موجودات افسانه‌ای آشنا می‌کند که همیشه با متاورس در ارتباط هستند.

در متاورس رمان سقوط برف افراد می‌توانند در غالب آواتارها به هر شکلی که دوست دارند ظاهر شوند.

بنابراین شاید منشأ ایده استفاده از آواتارها در متاورس همین رمان باشد. تنها محدودیت ایجاد شده برای آواتارهای ساکن دنیای مجازی رمان، ارتفاعی است که می‌توانند در آن رفت‌وآمد کنند.

ساکنان این دنیای مجازی می‌توانند درست مانند انسان‌های دنیای واقعی این طرف و آن طرف بروند یا از وسایل نقلیه استفاده کنند.

جالب است بدانید که استیونسن در دنیای مجازی خود منوریلی با ایستگاه‌های مختلف را نیز قرار داده است.

در مورد ریشه کلمه «متاورس» (Metaverse) هم باید بگوییم این کلمه در حقیقت ترکیبی از کلمه یونانی Meta و کلمه انگلیسی Universe است.

کلمه یونانی Meta در حقیقت پیشوندی به معنی «پس از…» یا فراتر و کلمه انگلیسی Universe هم به معنی جهان هستی است؛

بنابراین اگر بخواهیم کلمه یونانی انگلیسی متاورس را به‌صورت تحت‌الفظی به فارسی ترجمه کنیم، باید آن را «فراتر از جهان هستی» ترجمه کنیم.